TURBOCAPITALISMO: O TRIUNFO DOS HOMES GRISES
Michael Ende falaba en 1973 dos Homes Grises no seu libro Momo. Estes personaxes existían a costa do tempo das persoas, vivían convencendo á xente para que aforrara tempo. Hai tres décadas que Ende reflexionou sobre "a locura de ritmo de vida" que se levaba, agora esa locura converteuse en esquizofrenia e chámase turbocapitalismo, e eses Homes Grises son os comunicadores, os encargados de márketing e publicistas. Todos eles saben moi ben que o tempo vale ouro. Por iso cada vez recibimos mensaxes máis curtas e en menos tempo, aforrando tempo e espacio.
Así, traducindo isto no noso campo, a publicidade, despois dun curto tempo de emisión dun anuncio, este téndeno a sintetizar nunha soa frase, o eslogan. Isto fai que recibamos un exceso de información (todo o anuncio completo) no tempo en que se recibe unha soa frase. E é que como di Carlos Alonso Romero en La Patata de la Libertad "a industria do reclamo é a única que nos libra dunha fulminante crisis definitiva de superproducción".
Este proceso de turbocapitalismo produce falta de atención, dificultade para a concentración, estrés ou incluso ataques de pánico debido á saturación de información descontextualizada que sufrimos. Desafíovos a que respondades algunhas destas preguntas que Carlos Alonso Romero plantexa:
Canto tempo sostemos un canal sen facer zap?
Asustannos cada vez máis os libros largos?
Notades como se chegou a satanizar a pereza sendo a lentitude un privilexio?
Agora recoméndovos que leades o texto que Carlos introduciu no seu blog, xa que o explica dunha forma máis ampla e fácilmente comprensible (vamos que só son catro páxinas que se len en menos de dez minutos).
Así, traducindo isto no noso campo, a publicidade, despois dun curto tempo de emisión dun anuncio, este téndeno a sintetizar nunha soa frase, o eslogan. Isto fai que recibamos un exceso de información (todo o anuncio completo) no tempo en que se recibe unha soa frase. E é que como di Carlos Alonso Romero en La Patata de la Libertad "a industria do reclamo é a única que nos libra dunha fulminante crisis definitiva de superproducción".
Este proceso de turbocapitalismo produce falta de atención, dificultade para a concentración, estrés ou incluso ataques de pánico debido á saturación de información descontextualizada que sufrimos. Desafíovos a que respondades algunhas destas preguntas que Carlos Alonso Romero plantexa:
Canto tempo sostemos un canal sen facer zap?
Asustannos cada vez máis os libros largos?
Notades como se chegou a satanizar a pereza sendo a lentitude un privilexio?
Agora recoméndovos que leades o texto que Carlos introduciu no seu blog, xa que o explica dunha forma máis ampla e fácilmente comprensible (vamos que só son catro páxinas que se len en menos de dez minutos).
0 comentarios