DÚAS MORTES PARALELAS
Ser reporteiro pode chegar a ser unha profesión moi perigosa se se fai de forma independiente e se intenta informar de cousas que non interesan ás autoridades. James Hatfield e Gary Webb foron víctimas do seu propio traballo de investigación e ambos o pagaron cunha morte máis que misteriosa, como se dunha película holliwoodiense se tratase, mais esto é real, son dúas historias reais.
James Hatfield escribiu unha biografía sobre George Bush antes das eleccións americanas do ano 2001 titulada O Nerón do s. XXI: George W. Bush presidente. Esta é a biografía sobre o presidente dos Estados Unidos máis completa, a que explica detalladamente a vida de Bush. Fala dos seus negocios, da súa relación coa familia Bin Laden, dos seus fraudes económicos, do seu integrismo relixioso, da súa adicción á cocaína entre outros temas pertencentes ó lado oscuro deste personaxe. Aspectos que máis tarde revelaría Michael Moore no seu coñecido documental sobre o atentado das torres xemelgas, a modo comercial. Hatfield tivo moitos problemas para publicar este libro. O seu primeiro intento de edición foi frustrado polas amenazas de lobby que sufriu o seu editor, polo que os 80.000 libros que estaban preparados para ser distribuídos finalmente foron queimados. Pero finalmente o libro foi publicado meses máis tarde por outro editor pese ó medo do escritor, que sufrira varias amenazas. O día 18 de xullo de 2001, James Hatfield foi atopado morto nunha habitación dun motel. O parte policial alegou rapidamente que foi un suicidio.
Máis recentemente Gary Webb sufriu a mesma sorte. Este reporteiro desvelou en 1996 cómo persoal da CIA vendía droga utilizando o diñeiro para axudar a financiar a revolución contra o goberna sandinista en Nicaragua. Trala publicación da noticia Webb foi víctima dunha forte campaña para derrocala súa reputación, acción que conseguiu que ningún medio o apoiase. Anos máis tarde Gary Webb retomou esa mesma liña de investigación. Foi amenazado, vixiado e perseguido durante varios días ata que apareceu morto no seu domicilio con dúas bala na cabeza. As autoridade xudiciais apelan un suicidio.
Dúas mortes paralelas de dous reporteiros nerteamericanos que non fixeron maior delicto que o de sacar a verdade á luz. Dous exemplos que falan por si sós.
James Hatfield escribiu unha biografía sobre George Bush antes das eleccións americanas do ano 2001 titulada O Nerón do s. XXI: George W. Bush presidente. Esta é a biografía sobre o presidente dos Estados Unidos máis completa, a que explica detalladamente a vida de Bush. Fala dos seus negocios, da súa relación coa familia Bin Laden, dos seus fraudes económicos, do seu integrismo relixioso, da súa adicción á cocaína entre outros temas pertencentes ó lado oscuro deste personaxe. Aspectos que máis tarde revelaría Michael Moore no seu coñecido documental sobre o atentado das torres xemelgas, a modo comercial. Hatfield tivo moitos problemas para publicar este libro. O seu primeiro intento de edición foi frustrado polas amenazas de lobby que sufriu o seu editor, polo que os 80.000 libros que estaban preparados para ser distribuídos finalmente foron queimados. Pero finalmente o libro foi publicado meses máis tarde por outro editor pese ó medo do escritor, que sufrira varias amenazas. O día 18 de xullo de 2001, James Hatfield foi atopado morto nunha habitación dun motel. O parte policial alegou rapidamente que foi un suicidio.
Máis recentemente Gary Webb sufriu a mesma sorte. Este reporteiro desvelou en 1996 cómo persoal da CIA vendía droga utilizando o diñeiro para axudar a financiar a revolución contra o goberna sandinista en Nicaragua. Trala publicación da noticia Webb foi víctima dunha forte campaña para derrocala súa reputación, acción que conseguiu que ningún medio o apoiase. Anos máis tarde Gary Webb retomou esa mesma liña de investigación. Foi amenazado, vixiado e perseguido durante varios días ata que apareceu morto no seu domicilio con dúas bala na cabeza. As autoridade xudiciais apelan un suicidio.
Dúas mortes paralelas de dous reporteiros nerteamericanos que non fixeron maior delicto que o de sacar a verdade á luz. Dous exemplos que falan por si sós.
1 comentario
bagoaspaquépaqué -
È unha pobreza tan grande a que nos impoñen, xa non pola desinformación senón pola manipulación desta.Non podo entender que se chegue ata estos extremos, que digo extremos! Ata a morte, un fin, so polo feito de que non se faga público un libro, pola imaxe pública.Non sei que forma é esta de vivir, vivir sobre mortos...Propoño que os "agochen" todos, todos, na casa destes políticos e demais * (* que vocabulario tan escaso!)Se tan avergonzados se sinte do fan que non o fixeran ou que os afronten coma todos.
Non sei que é peor: saber destes periodistas asasinados ou non sabelo nunca doutros.
Coidadiño con levarme a contraria, aviso. "O que avisa non é traidor". Verdade? Mentira? Da o mesmo?